صفحه رسمی روستای تواندشت

ایا به وجود امدن ابزارهای صنعتی و پیشرفت در صنعت و کشاورزی به تمامی سختی ها و مشقت های کشاورزان و رعایا پایان داده است؟

ایا با مشاهده تصاویر زیر (گذشته) صاحبان تصاویر هم ناراحت میشوند؟

ایا مردم دهه 20 الی 50 از زندگی در جوامع مدرنیزه رضایت دارند ؟

ایا شما تمایل به زندگی در چنین شرایطی دارید؟

نحوه کاشت ،داشت و برداشت محصولات کشاورزی قبل از دهه 50

 مرحله اول:شخم زدن زمین

شخم زدن زمین به این صورت انجام میگرفت که به احشام "بوینلخ" (گردنبند) می بستند که چوب 3متری ای به بوینلخ وصل می شد و در انتهای چوب "یرخ"

یا گاو اهن جای داشت که تیغه ای فلزی را دارا میشد که به وسیله ان و فشاری که به یرخ میاوردند زمین را شخم میزد.

مرحله دوم :کاشت

در مرحله بعدی بذرپاشی باید انجام میشد .به این صورت که گندم را در داخل کیسه ای ریخته و ان را به کمر

می بستند و با دست به صورت خیلی حرفه ای و یکنواخت روی زمین میپاشیدند.

مرحله سوم : برداشت و حمل ونفل

اوراق

شاره

کتل

برای برداشت و حمل و نقل محصولات که کاملا کار یدی بود باید با اوراق بزرگ یا کوچک (داس) گندم ها را درو و

با "کتل" یا "شاره" (ابزار های حمل و نقل) گندم ها را به محل جمع اوری خرمن "خرمنچه" حمل و جمع اوری میکردند.

مرحله چهارم : خرمن و کوبیدن

برای جداسازی گندم از کاه از وسیله ای به نام چان استفاده میشد.

نحوه کوبیدن گندم در روستا ها به وسیله احشام و ارابه ای که تیغه های اهنی یا فولادی داشت. که در تواندشت ان را "چان" می نامیدند.

مرحله پنجم :تجزیه کامل گندم از کاه

این فرایندمرحله تکمیلی مرحله چهارم است.

بعد از به اصطلاح مرحله چان که تقریبا 20 الی 45 روز به طول می انجامید یک دوره 2ماهه طول میکشید تا با وزیدن باد شرطه گندم کوبیده شده را از کاه جدا سازی نمایند.

و اما در مرحله ششم:کاه و کاه دان

برای انتقال کاه به کاهدان معمولا از تورهایی به نا "تُر" یا گونی های بزرگ به نام "قرار" استفاده می شد.

در پایان تمامی کاه برای کشاورز بود و  برای گندم باید از داروغه خان وقت قبلی میگرفتند تا سر فرصت به خرمنچه می امد،

خرمن گندم را مهر و موم میزد ، و باظرفی مخصوص یک سوم گندم را برای خان بر میداشت و دو سوم گندم برای کشاورز میماند.

گردآونده مقاله : هادی پیرهادی

از من چه رفته است پس از ضربه تبر

احساس می کنم که خودم نیستم دگر

از من چه مانده است از آن تک درخت باغ

جزیک دل شکسته و یک روح دربه در

هیزم شکن چه دیررسیدی نگاه کن!

دختر شکسته است مرا از تو زودتر

سروی که در مقابل باد ایستاده بود

حالا نگاه کن شده کبریت بی خطر

با موی قهوه ای و تنی لاغر و سپید

در جعبه ای شبیه اتاقی بدون در

ای رهگذر!تو را به خدا این اتاق را

از دختری که یخ زده در شعر ها بخر..

آتش بزن به مغز من و دود کن مرا

ازیاد هام خاطره باغ را ببر 

غلامرضا قجر دوره گردی که هر از چند ماهی به روستاییان سر میزد و با انها ابزار احشام و ... معاوضه و خرید و فروش می کرد.

غلامرضا هیچ وقت تکرار نمیشود هیچوقت...

وی همراه با کوله باری از خاطرات در تاریخ تواندشت محو شد و هرگز تکرار نمی شود...

از دبیران معروف و با تجربه دهه 50 تواندشت که همه از ایشون به نیکی یاد میکنند. امیدوارین هرکجای دنیا که هستن سلامت باشند.

این بنا مکانیست که سالها مردمانی ساده و بی ریا خالصانه در ان شکر خدای را بجا می اوردند و دلهای پاک خویش را با معبود یکتا پیوند می زدند.

امام زاده گوشه دواریان سالها میزبان هزاران نفر از قومیت های ترک ولر در روستای گوشه بوده است که  با توجه به ابگیری سد مروک و به زیر اب رفتن کل روستای گوشه و ترک سکنه هنوز هم  این میزبانی به قوه خود پابرجاست.

قبل از به زیر  اب رفتن روستا ، همه ساله مردمان خون گرم گوشه در ایام عزا داری سیدالشهدا  هیئت تواندشت را به این مکان مقدس دعوت میکردند و با ترکیب هیئت ها که نشانه یکپارچگی و هم دلی این دو روستا بود به عزاداری مشغول می شدند.

این بنا قدمت بسیار بالایی دارد و هم اکنون به علت عدم رسیدگی رو به ویرانیست...

تصویری از برج گوشه